Rozdział 2 - Vis-à-vis

Niedziela popołudnie, Mangolia

Natsu

-Aż się boję co zobaczę na górze-zdobyłem się na szczerość, zdziwiony, że ta dziewczyna się tak rozkręciła.
Lu podeszła do tych po lewej i chwilkę manipulowała przy zamku. Otworzyła je i puściła mnie przed sobą.
Przestąpiłem próg. Nad głową od razu usłyszałem cmoknięcie: klik-klak. Za plecami i w paru miejscach w głębi mieszkania zapaliły się stonowane światła. Torba z głośnym plasknięciem spadła na podłogę, z trudem utrzymałem swój bagaż podręczny.
Miałem przed sobą pokój wielkości sali gimnastycznej!
Po prawej stronie, od razu przy wejściu-wysokie schody z pozłacaną poręczą, prowadzące na coś co przypominało wielki i długi balkon. W głębi, za balustradom, zauważyłem kilkoro drzwi. NA dole, naprzeciwko galeryjki, pod rzędem wysokich okien-najjaśniej oświetlona "wysepka" otoczona lśniącymi blatami, na których stały kwiaty, owoce i trunki różnych rodzajów . Możliwe, że to nie były blaty, ale bardzo długi zakręcony stół. Wyglądało to na kuchnię bez ścian. Jako niefachowiec rozpoznałem, na pierwszy rzut oka tylko lodówkę i okap kuchenny, reszta urządzeń musiała być dobrze zakamuflowana. Dalej w najodleglejszym kącie pokoju, stały potężne półki z książkami, dwie kanapy, fotel, fotele. Vis-à-vis sof ze ściany wychylała się wielka plazma na metalowym ramieniu- na jej widok o mało co nie jęknąłem! Za to najbliżej nas, po lewej stronie rozciągał się parapet przypominający wygodne łóżko. Ściany pokryte były białą farbą ; w niektórych miejscach były kamienie w ciepłych kolorach, w "kuchni były płytki w ciepłych, ale ciemnych kolorach .
-Fajnie-odetchnąłem, z ulgą wypuszczając z płuc zbyt długo przytrzymywane powietrze
-A popatrz w górę...-powiedziała-Od podłogi do sufitu jest ponad 30 metrów!
Spojrzałem i znów stanąłem z rozdziubowanymi ( XD ). Nad głową miałem jaśniutkie niebo, wyraźnie widziałem płynące po nim kłębiaste białe obłoczki pędzone przez wiatr. Ogromny skalny owal nie zajmował całego sufitu, tylko jego środek
-Robi wrażenie, co?-roześmiała się dziewczyna-Musiałam się wiele namęczyć, żeby najlepsi fachowcy wykonali dla mnie szkiełka ...
Zamiast na sufit patrzyłem jak dziewczyna opowiada o domu. Stała przede mną z zadartą głową i po raz pierwszy widziałem w jej oczach iskierki podniecenia. Dotarło do mnie, że to z powodu mojego przyjazdu była taka rozluźniona i uśmiechnięta.
Nagle zdałem sobie sprawę, że dziewczyna umilkła i próbuje ściągnąć mi kurtkę. Patrzyłem na nią niewidomym wzrokiem. Zdałem sobie nagle, że jej oczy przypominają dno piekła, a jej usta przypominają mi piękne, jędrne i cieplutkie brzoskwinki. Pochyliłem się i moja ręka instynktownie objęła jej policzek. Nachyliłem się bardziej i ...w końcu poczułem jej smak. Miała smak miodu połączonego z truskawkami. Przyciągnąłem ją bliżej i łaknąc dalszego pocałunku rękę zanurzyłem w jej włosach przytrzymując ją przy sobie dłużej. Lu najwyraźniej się nie opierała bo zarzuciła mi swoje ręce na szyję i przyciągnęła mnie bliżej.
Nagle ten słodki i podniecający moment prysł tak samo szybko jak się pojawił.
Usłyszeliśmy dźwięk jej komórki. Ktoś do niej dzwonił, a ona oderwała się ode mnie błyskawicznie i jak gdyby nigdy nic odebrała połączenie. Dzwonił do niej jakiś mężczyzna grubo po czterdziestce.
Wydawało mi się, że jej mina stężała, a jej kuszące wargi zacisnęły się w prostą linię. Po paru chwilach z torbami zaprowadziła mnie do mojego nowego pokoju
-Oto twój pokój uśmiechnęła się lekko-Łazienka jest tam...-weszła do pokoju za mną i położyła torby przy szafie-Sam się rozpakujesz?-zapytała z miną życzliwego gospodarza-Zejdź na chwilę na obiad
Kiedy wyszła podszedłem bliżej sofy i opadłem bez życia na poduszki
-To mój koniec-szepnąłem

-------------------------

Myślę, że rozdział się wam spodoba. Proszę komentować i krytykować.

Papatki

PS: DEDYKUJĘ RAN NISHI